-Ahmet Arif’i Anmak…
-Diyarbakır’a uğradığım her daim illa ki, sana merhaba demekten, senin odaklandığın noktaya bakmaktan, kendimi alamam bilesin büyük usta…
-Yıldızlar Yoldaşın Olsun…
Ahmed Arif (23 Nisan 1927, Diyarbakır – 2 Haziran 1991, Ankara),
Ahmed Arif, 23 Nisan 1927’de Diyarbakır’ın Hançepek semtindeki Yağcı sokak 7 no’lu evde dünyaya geldi. Diyarbakır Lisesi’nden mezun oldu. Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Felsefe Bölümünde okudu. 1940-1955 yılları arasında değişik dergilerde yayınladığı şiirlerinde kullandığı kendine has lirizmi ve hayal gücüyle Türk edebiyatındaki yerini aldı.
Türkçeyi en iyi kullanan şairlerdendir.
Hayatında hep ezilen insandan yana oldu ve ezilenlerin kardeşliğine vurgu yaptı.
Şiirlerinin toplandığı tek kitabı Hasretinden Prangalar Eskittim 1968’de yayımlandı.
Türkiye’de en çok basılan kitaplar listesindedir.
Ahmet Kaya, Cem Karaca gibi sanatçılarca birçok şiirini bestelenmiştir.
Ankara’da evinde 2 Haziran 1991 tarihinde geçirdiği kalp krizi sonucu yaşamını yitirdi.
Sevdan Beni…
Terk etmedi sevdan beni,
Aç kaldım, susuz kaldım,
Hayın, karanlıktı gece,
Can garip, can suskun,
Can paramparça…
Ve ellerim, kelepçede,
Tütünsüz uykusuz kaldım,
Terk etmedi sevdan beni…
Ahmet Arif
Bayram Yaşlı
