Aslında çok sık görüşemiyoruz. Ancak geçmiş yıllarda o kadar çok anımız var ki hangi birini anlatabilirim.
Mesala bir-iki örnek:
Yunus Şen (soldan ilk) tanıdığım en vicdanlı dürüst gazetecilerden biridir.
Yemek yediği tabağa ihanet etmez.
Hem gazeteci hem de iyi televizyoncu ve de yazardır.
(Soldan 2) Murat Demirel. Zamanın en zıpkın foto muhabirlerinden İlhan Demirel’in oğludur.
Benim kardeşim gibidir, beraber büyüdük sayılır.
En iyi polis muhabirlerinden biridir.
Merhum Vehbi Koç’un mezarını talan eden soysuzların peşini bırakmayıp adalete götüren arkadaşımızdır.
Muhabirlikten yöneticiliğe her sahada varlık göstermiştir.
Bendeniz (3) her daim joker, ne yönetmek istedim ne de yönetilmek.
Özğür irade.
Boynunda fotoğraf makinası ile Turgay Gözdereliler, bizim bir üst kuşağın temsilcilerinden.
Savaş Ay’ın kankası.
Cağaloğlu’nda en ilginç kreatif röportajlarının altında adı vardır.
Beyrut’ta yılanların peşinde koşar, Balkanlar’da vizdansızların ümüğüne sarılan gazetecidir.
Korku bilmez.
Haa bir de İstanbul’da kentin ne kadar başıboş olduğunu ortaya koymak için, Taksim’in tam ortasını iş makinalarıyla kazan adamdır.
Dilencilerin kentin köşebaşlarında nasıl bir sömürü dalgasıyla tertimiz yurttaşların parasına göz diktiğini belgeyen gazetecidir.
Ama bir gerçek, ben bu arkadaşlarımın hepsinden daha iyi fotoğraf çeker sosyal hayatı okurdum.
Hepsine sevgiler tabii okuyanlara da:)
Bir gün gecikmeyle: tbt:)
