Aylardan Nisan..Yıl 1974…
İzmir Konak Meydanı’ndayım. Gaziemir’e gidecek belediye otobüsünü arıyorum. Buldum birkaç kişi bekliyor durakta… Bunlardan biri 17-18 yaşlarında bir genç. Bir kız çocuğu… Otobüs geldi ve hep beraber bindik… Oturdum ve yanımdaki yaşlıca bir adamla sohbete başladık.
Ben “Askerlik görevi için buradayım. Ulaştırma okulunu arıyorum” dedim. Adam “hayırlı olsun“ dedi.. Dağdan tepeden sohbetle geçen kısa yolculuktan sonra bana veda ederek “4 durak sonra ineceksin ” dedi.
Bana artık durakları saymak kalmıştı. Bir, iki, üç ve 4 üncü durakta indim. Sağıma soluma baktım, yön arıyordum…
Genç bir ses bana “Ben Ulaştırma okulu tarafına gidiyorum beraber yürüyelim” dedi..
Döndüm baktım Konak ta durakta bekleyen genç kızdı.. “Sağ ol” dedim ve yürümeye başladık. Herhalde otobüste yanımdaki adamla sohbetimize kulak misafiri olmuştu.
Bir kaç dakika yürüdük yürümedik durdu ve “işte burası” dedi. Baktım bir kışla kapısı önümde açık duruyordu.
Teşekkür ettim yorulduğunu falan söyledim.”önemli değil” dedi.“Ev yakın mı bari?”diye sordum“Hayır” dedi “İki durak arkada kaldı”.
Şaşkın şaşkın yüzüne bakarken sözlerini tamamladı “sizin tek başınıza kışlaya gitmenize gönlüm razı olmadı. Allah yolunuzu açık etsin” dedi ve dönüp gitti….
Baka kalmıştım ardından..
Sonra kışlanın kapısını geçip yürümeye başladım.
Gavur İzmir’in neden kirli ayaklar ve kirli beyinlerle işgal edilemeyeceğini anlatıyordu o gencin sözleri bana ve hala ışık olup yolumu aydınlatıyor.
GÜZEL İZMİR’İN KURTULUŞU KUTLU OLSUN….
Akın Göksu
