Aslında insan da bir sonbahardır…
40’tan sonra sararıp solma başlar…
Ve her sonbaharda sararıp solmuş bir yaprağın ağaçta düşüşünü hüzünle seyrederiz…
Her düşen yaprak geçmişten bir anı gibidir…
Sonbahar geçmiş ile gelecek arasındaki tek köprüdür…
Geçmiş asla silinmez…
Gelecek ise sadece umuttur…
Sonbaharda sessizlik ve hüzün kardeş olur…
Ve, ben de artık bir sonbaharım….
Ferit Demir
