Memleketimden “sabah” manzaraları.
Sabah ezanı okunuyordu. Otobüs durağının yanından hızla yürüdü.
Yaşı 60’ı geçkindi.
O telaşını görünce dedim ki; “Teyze hayır ola ?”
Cevap verdi “Gündeliğe”
Sonra ekledi “Çok geç kaldım” ve yürüdü, minik ama çabuk adımlarıyla.
Diyemedim “kolay gele” …
Sonra metrobüse bindim.
Yanıma oturdu çocuk.
Yaşı 14 bilemedin 15’ti.
Farkettim ki bir gözü kapalı. Zannedersin tavşan uykusu.
Daha koltuğa değmeden minik ağırlığı, çöküverdi diğer gözüne de uyku.
Bir ara açtı gözünü.
Dedim ki “Nereye”
Dedi ki “İşportaya”...
İşte o vakit gördüm kendinden ağır dev gibi çantasını..
Sonra bir virajda başı omzuma düştü..
Dokunmadım uyusun..
Ben inerken de uyuyordu. Kıyamadım atladım üzerinden.
Ne diyeyim “Hayat”..
Burak Ersemiz
