“Tam eve girdim ki telefonum çaldı. ‘Onur kaza geçirdi’ deyiverdiler” Bir gazetecinin kaybettiği kardeşi için kanayan kalbindeki duyguları

Ömür Kurt

2 Ağustos 2015! Tam da bu saatlerde vapurla Çınarcık’tan İstanbul’a dönüyordum.

Sabah bizi kırlara götürmüştü Onur, misafirlerimiz vardı. Sohbet ettik, ağaçların altında kahvaltı yaptık. Aynı sofraya oturduğumuz son yemeğimizmiş. Günce babasıyla oyun oynadı o gün, fotoğrafları var, nasıl da mutlularmış.

Akşam vapuruna bindim. İstanbul yoluna düştüm. Tam eve girdim ki, telefonum çaldı. Eve girmemle çıkmam bir oldu. ‘Onur kaza geçirdi‘ deyiverdiler. Yalova yoluna düştüm bu kez.

Bir taksiye bindim. Telefonum susmadı. Ben ‘Ne oldu?’ diye arıyorum, beni birileri arıyor… Telefonlaşmalar epey sürdü. Annemle konuşamıyordum bir türlü. Konuşsam rahatlayacağım. Ama hayır, konuşamadım. Sonra yakın arkadaşım Ümit ‘Başımız sağ olsun’ deyiverdi telefonun bir ucundan.
Dünya o yolda başıma yıkıldı. Taksinin içinde bağıra bağıra ağlamaya başladım.
Dizlerim titriyordu, vücudumu hissetmiyordum.
Zaman zaman trafikte duruyordu taksi, yanımızdaki arabalardan yüksek sesle eğlenceli müzikler yükseliyordu. Benim yıkıntımla onların neşesi yan yana…
Taksiciden Allah razı olsun, o yolda bana destek olan tek kişiydi. Ve o yol, hayatımın en uzun yoluydu.
Üstelik o günden sonra hayatımız eskisi gibi olmadı hiç!

Vapura bindim. Eve vardım. Bahçe o kadar kalabalıktı ki, işte o an kardeşimin öldüğünü anladım. İnanmamıştım, söylenenlere inanmak istememiştim çünkü. Bahçeden içeri girer girmez ilk sözüm ‘Günce nerede?’ olmuş. O an orada yoktu çok şükür, ama ertesi gün babasının öldüğünü söyleme görevi bana düştü. Korkuyla boynuma sarıldı, o küçük gözlerinden hüsran dolu yaşlar dökülürken ‘Ama ben babamı çok seviyordum’ dedi. Bu sözleri söylerken yaşanan hayal kırıklığını asla unutamam. Dünyaya ilk isyanıydı belki bu!

Hiçbir çocuk ağlamamalı ve asla sınanmamalı sevdiklerinin kaybıyla… Biz çok üzgünüz. Ve bu sözleri ‘Sevdikleriniz çok değerli. Lütfen değerli olduklarını hiçbir an aklınızdan çıkarmayın’ demek için yazdım.

Ben kardeşimi özledim. Günce babasını, annem oğlunu, Ayşe kocasını… Hepimizin bir yanı eksik şimdi. Ve sonsuza dek öyle kalacak.

Hiç kimseyi sevdiklerinden ayırmasın Allah. Herkesin güzel ve mutlu günleri olsun. Tek dileğim bu… Ve kardeşimi özledim. Çok özledim. 😔

Ömür Kurt