ÖĞREN ARTIK, DAVAR OĞLU DAVAR!..
50-100 belki de 150 kişinin birlikte aynı çatı altında yaşadığı, apartman adı verilen konut türünde, (misal) kendi özel villanda davrandığın gibi davranamazsın. Öyle hareket edemezsin.
Mesela, o sert tabanlı pabuçlarla merdivenlerden inip çıkarken ayağını zemine “basmak” yerine “vurmak” olmaz.
Bunu artık öğren. Paldır küldür inip çıkmamayı öğren artık. Çocuklarına da öğret. Çünkü en ilkel ve vahşi hayvanlar bile, yavrularına “doğru” yaşam tarzını öğretirler doğada.
Başkalarıyla yaşamı paylaştığın bir ortamdır apartman. İstediğin saatte istediğin gibi yaşayamazsın. Uyku saatlerine, insanların dinlenme saatlerine riayet etmesini öğren artık. Zorunlu haller (inşaat-tadilat vs.) dışında, gürültü yapamazsın. Hasta olan vardır, çocuğunu uyutan vardır. Yaşlı insanlar olabilir iki adım ötende. Bunları düşüneceksin.
Sığır oğlu sığır.
Kendi dairende bile, içerideki odada birisi uyuyorsa sessiz olacaksın. Apartmanın ortak alanı da, bir nevi öteki dairelerin “içerideki oda” sayıldığı bir ortamdır. Duvarlar ve kapılar ses geçirmez değil. Biliyorsun. Günün herhangi bir saatinde ortak alanlarda yüksek sesle konuşmak, bağırmak, saatlerce sohbet etmek, kahkaha atmak, evdekiler duymasın diye oralarda telefon sohbeti yapmak, sigara içmek, hayvan otlatmak (mama vermek) yavrularınla oyun oynamak gibi şeyler medeni yaşam kurallarına aykırıdır.
Öküz oğlu öküz!
Bak, ben kendi dairemde (evet, kendi dairemde) bile gece yarısı ihtiyaç gidermeye kalktığımda terlik giymiyorum, ki aşağıdakilere ses yapmasın. Yurtdışında, 20 yıl iki katlı müstakil villada yaşadım. Kendi evimde bile gece vakti ayaklarımın ucuna basarak yürürdüm ben. Çünkü öyle eğitti bizi rahmetli anam babam. “Aşağıdakiler – yukarıdakiler – yandakiler” diye kavramlarla büyüdük biz. Bunları sen de öğren artık, sığır.
Gece geç vakitte dışarıdan geldiğinde, arabanın kapılarını daank duuunk diye çarpmayacaksın. Kurulunca ya da çözülünce caaark caaark cuuurk diye bağıran o lanet olasıca alarmın ile oyuncak gibi oynamayacaksın.
Bak, ben sabahın 03’ünde 04’ünde bile bavulla bir yere gideceksem, tekerlekleri ses yapıp da milleti uyandırmasın diye sırtımda taşıyacak kadar düşünüyorum seni ve herkesi. Sen de öyle yapacaksın.
Arabanı park ederken, (eğer tek harekette beceremiyorsan) gerekirse 3-4 hamle fazla yapıp, o Allahın cezası 2 çizginin tam ortasına koyacaksın, ki öteki insanlar kapılarını rahatça açabilsinler. Girip çıkarken senin yedi ceddinin “kulaklarını” çınlatmasınlar.
Bunları ve pek çok şeyi öğrenmenin zamanı geldi ve geçti artık. O yüzden sana hakaret ediyorum işte ağız dolusu. Davar, sığır, ayı, ve bilcümle aşağılayıcı sıfatlarla.
Seni neden mi aşağılıyorum?
“Yukarılayacak” halim yok ya?
Mağara insanı!
Geliş biraz ulan!
Evril artık. Kentte yaşıyorsun.
Kentli ol azıcık.
Kibar bile yazdım sayılır.
Zafer Arapkirli
