Gülsüm Ana ve Cafer bizi affeder mi?
Cafer Taş gerçek bir emekçidir..
Kazandığı her kuruş parayı alın teriyle kazanır..
Evine zerre haram lokma sokmamıştır..
Bilinen tabirle Cafer hamaldır..
Pertek’te hamallık yaparak geçinir…
Annesi Gülsüm ana ile birlikte yaşar..
Tek varlıkları besledikleri bir iki inek..
Yani tek sermayeleri iki inekleri…
Cafer, Pertek çarşısında omuzlarıyla yük taşıyarak annesine bakan bir genç..
Cafer tertemiz duygulu bir genç..
Cafer dürüstlük sembolü bir dost..
Cafer tertemiz bir insan ..
Pertek’te tanımayan yoktur..
Herkesin dediği bir cümle var Cafer için..
Tertemiz , saf ve dürüst bir arkadaş…
Cafer, yıllar önce babasını bir traktör kazasında kaybetmişti..
kız kardeşleri evlenip gittiler evden
Annesi ile yaşıyordu..
Kaledibi mahallesinde..
Pazar günü omuzlarında taşıdığı yükleri ile kazandığı birkaç kuruş parası ile evine gitti..
Kapıyı annesi açtı…
havada soğuktu..
Yağmur var şiddetiyle yağıyordu..
Anne sobayı yakmıştı..
Oturdu sobanın kenarına Cafer ve annesi
Saat 20.00 suları..
Kapı çaldı..
Cafer Kapıyı açınca yüzü maskeli biri elinde bıçağı ile girdi içeri..
Anne gülsem ve Cafer’e defalarca sapladı bıçağı..
Cafer boğuştu cani katil ile…
Ama gücü yetmedi..
Sonra yere yılda annesi ile birlikte…
Katil kaçtı ve izini kaybettirdi..
Anne kan revan içinde..
Cafer yerde çığlıklar içinde..
Anne son bir hamle ile oğlunu sürükleyerek dışarı çıkardı…
Yürek paramparça anne ve Cafer’in
Oğlum diye çığlık atıyor anne..
Yağmur ve sesi ile karışıyor çığlıklar..
Anne oğlunu yola kadar sürükleyebildi.. Sonra yığıldı yol kenarına..
Yolda geçenler gördü anne ve oğulu…
Ambulans geldi sonra olay yerine..
Anne son nefesini oracıkta vermişti..
Doktorlar çok çabaladı..
yolda kalbini çalıştırdılar…
İlk sözü Caferrrrrr oldu…
Sonra tekrar yumdu gözlerini bir daha da da açamadı..
Cafer iki gün ölüme direndi…
iki böbreği ve daha birçok yeri yok olmuştu..
Yaşamak için çok dirense de o da gözlerini anası gibi yumdu ve bir daha açamadı….
Anne ve oğlu Pertek cemevinde buluştu…
Cemevinin bahçesi mahşer yeri….
Musalla taşına önce Cafer’in Tabutu geldi…
Sonra anası gülsüm ana getirildi…
Ana oğul Pertek halkının huzurunda son kez bir araya geldi..
Sonra çığlıklar yükseldi…
Bıraaaaa…
Aneeeeee….
Dayeeee…
Ağğğğğğ aneeeee..
Ağğğğ bırayımınnnnn
Ve çığlıklar yürek dayanmaz..
Sonra Dede dedi ki:: gülsüm ana ve Cafer’den razımısınız….
Ve o an hayat durmuştu benim için…
En yüksek sesten herkes aynı anda cevap verdi…
Biz razıyız Allah razı olsun…
Gülsüm ana ve oğlu Cafer Artık yoktu….
Belki katil aramızdaydı..
Belki de o cani olan biteni izliyordu…
Cafer’in suçu neydi…
Gülsüm ananın suçu neydi..
Dürüst olmak mı..
Emekçi olmak mı..
Yada kimseye muhtaç olmadan yaşamak mı suçları…
Yada Cafer’in suçu hamal olmak mıydı?
ve e ancı olan da ney biliyor musunuz..
Bu toplum bu cani katilleri ne ara yetiştirdi….
Bu aşağılık katiller ne ara aramızda bu kadar rahat dolaşmaya başladı…
Gülsüm ana ve Cafer…
İkisi de yüreğimizi yaralayarak gittiler..
Anne ve oğul içimizdeki canilerin kurbanı oldular..
Tertemiz yürekleri ile gittiler..
O tertemiz yüreklerinden öperim..
Toplum bu katil yüreklileri daha ne kadar içinde barındıracak?
Bunun cevabını bilmiyorum ama …
Garibanın sonu ölüm olmamalı diyorum…
Mekanınız cennet olsun Gülsüm ana ve Cafer kardeşim…
Gülsüm ananın ellerinden öperim..
Cafer hamallık yaparken nasırlaşan omuzlarından ve gözlerinden öperim…
Sizi koruyamadığımız için..
Size sahip çıkmadığımız için…
Bizi affetmeyeceğinizi biliyorum…
Saygıyla…
Ferit Demir
