Dün sabah çıktım Bogota’da, Chapinero’da kaldığım hostelden, El Salitre Terminaline gidiyorum. Kafam da bu yardım mevzularına bozulmuş. Sokakta sordum elemanın birine ‘C33 numaralı otobüs gidiyor’ dedi. Tabii bu sormaları görmeniz lazım bendeki İspanyolca ile.
Neyse gelince otobüs atladım hemen. Ama kartım yok. Bu arada yolunuz düşerse bilginiz olsun Bogota’da belediye otobüsleri ve metrobüse sadece kartla biniliyor. Ben de bir kez kullanacağım diye kart parası vermek istemedim. Dedim içerden sorarım. Otobüste yașlı bir çift bir iki de genç kız var.
Neyse şöföre kartım yok filan demeye çalışırken yaşlı teyze bir zıplayışta geldi yanıma. Bastı kartını aldı beni içeri. Oturttular yanlarına. Para vermeye çalıştım. Kabul etmediler. Nerelisin, nereye gidiyorsun filan derken amca dediki “Bu otobüs terminale gitmiyor ama gidilen yerden geçiyor”
Sonra beni indirdiler bir durakta. Bir de cebime zorla 5 bin pesos koydu. Diğer otobüse verirsin diye. Gerek yok filan dedim dinletemedim. “Zaten büyük bir para degil” deyip yolculadılar.
Ulan dedim ben memlekette arkadaşlara bozuk çalıyorum yardım mevzuunda bak evren sana burada gönderiyor bir direk mesaj. Sanırım birşey demeye çalışıyor. “Sıkma canını, umut var hala” gibi.
Neyse sonra aklıma takıldı 1.176 rakamı. Benim listemde niye 1.176 kişi var ki. Lan benim 1.176 arkadaşım yok ki. Zaten istemem de bu kadar arkadaş. Lan ben kalabalıktan hoşlanmam bile. Ayrıca rakam kasan biride değilim. Sonra Face’i kapatmayı düşünürken (ki bu opsiyon hala gündemde) dedim “niye pire için yorgan yakıyorum. Önce listeni temizle”
Hakikaten, 3 yıldır geziyorum adam bir kere ‘ne yapıyon birader, iyimisin’ diye sormamış. Paylaştığım hiç bir şeye tepki vermemiş. Ya da beğenmediği bir şey yazdım diye garip egoterik triplere girmiş, direk yazıp sormamış bile. Dedim niye bu adamlar listeyi meşgul ediyor.
Neyse temizlik imandan gelir deyip girișiyorum temizliğe bakalım geriye kaç kişi kalacak 🙂
Asım Güneş
