Bir terörist veya tecavüzcünün bile ardından küfretmeyen kadim ahlakın yok olduğu bu coğrafya, benim inancım yok ama, olanlar için artık gerçek cehennem olarak tanımlanabilir.
Gencecik bir fidanın uçup gittiği bir gündemde, sırf çağdaşlığa, insanlığa aydınlığa nefretle muhalefet etme refleksinin zift karanlığını okumak, daha başka nasıl tarif edilebilir ki?
Her ne bilinçle ya da amaçla olursa olsun, akıl sağlığı bozuk bir yorum. Sosyal medyanın popülerlik trendi, bir insanı bu kadar mahluklaştırmamalı…
Ajitasyon, provokasyon ya da gerçek bir sosyopatlıkdan başka bir yafta yakışmayacak bu nefrete.
Tüm bu erozyonun yanı sıra, aslında bu zihniyete cesaret veren, din güdümüyle çarpık bir inanç dünyasını empoze eden, aydınlık zemini azimle 18 yılda paramparça eden sisteme kızmak gerek.
Bu tahammülsüz ızdıraba nasıl dayanacağız bilemiyorum?
Bu kaosun uzun vadede eskisi gibi ya da ona yakın bir anlayışa evrimleşmesi ümidim de kalmadı…
Mucizelere asla inanmadım. Yani beklentim yok. Akıl çerçevesinde doğal bir metamorfoz olmayacak.
Çaresizce ve endişe dolu, sonu meçhul bir süreç içindeyiz.
O yüzden bireysel olarak yapabileceğim tek tavır, evladıma evrensel ahlakı asla terk etmemesi nasihatinde bulunmak ve kendi ruh sağlığımı da kirlenmiş bu zihniyetlere mesafeli kalarak korumaya çalışmak oluyor.
Çok yazık, çok….
DENKER
Hakan Denker
