Ölümden dönmelerim 
1997 Kuzey Irak. Peşmerge arabamızı dorçka ile taradı. Şahit: Mustafa Iritaş.
1998 Armutlu.
Onno Tunç uçak kazası. Donarak ölmeme ramak kala yırttım. Şahit: Nazım Nazim Edeer.
1999 Düzce.
6 katlı binanın çökerken altında kalıyordum, kurtuldum. Şahit : Emrah Oncul.
2014 istanbul.
Kalp krizi geçirip şans eseri aranızda kaldım. Şahit: Soydan Menekse.
2015: tesadüfen cep telefonundam Bingür Sönmez hocayı arayıp açık kalp ameliyatı olup 3 kalp damarımı yeniledim
1993 A Takımı’ndayım. Uludağ’da. Anons çekerken başımın üstünden kıl payı bir Snowboard geçti. Jilet gibiydi. Kafamı bedenimden ayıracak. Şahit: kameraman Fatih Kandır.
1998 Gelibolu.
Orman Yangını.
Alevler sarmış her yanı. Helikopter üzerimize 5 tonluk ş
Su bırakıp gitti. ) ölmedik. Şahit: Cumhur Ayar
1998 Marmaris orman yangını.
İlk giden ben oldum. Geceydi. Tuncay Özkan git demişti. Tatildeydim gittim. Alevlerin arasında kaldım. Ölmedim. Sonra İzmir’den Guray Ervin geldi. İlk ulusal tv çalışması oldu, sonrasında adını dünya duydu. Şahittir.
Dinar ‘ da deprem olmuştu. Kanal D’dyim. Git dediler gittim. Her ne kadar Metin Uca ilk biz vardık dese de İsmail Cem Odabaşı ile depremle çoktan kucaklaşmıştık. İsmail Cem Odabaşı ‘ nın da ilk saha deneyimiydi; kameraman ışık kızağını istanbulda unutmuş ama zekasîyla ilk gòrüntüleri almıştı. Kimseye söylemedim ama o günlerde çişimi yaparken bir anda artçı depremle bir çay bahçesinin yıkılan çatı ağırlığında mevta olacaktım. Şahit bir kadındır isim vermeyeceğim 
Ha aklıma geldi!
Bir de çocukken gerili bir çamaşır ipinin (çukur üstünden atlarken) alnıma çarpmasıyla sırtüstü düşüp nefessiz kalarak ölümden döndüm.
Sözün özü :
Ölümden hiç korkmadım
9 can 10 can v.s derler inanmam.
Ölüm bana göre, bir insan evladının bir insan evladına yaptığı “namertliktir”.
Üç kuruşluk menfaat için evladına hırsızlık yaptırmamalı insan.
Üç kuruşluk menfaat için üç günlük dünyada mert yaşamalı.
Ölmek kolay. Yaşamak çok daha zor…
Yaşar Gürsoy
