#ahmedo
Dostoyevski;
çocukluğunu ayyaş bir baba ve hasta bir anne arasında geçirmiş olmasaydı,
on altı yaşındayken annesini veremden kaybetmeseydi,
babasına karşı ölüm haberini aldığında mutlu olabilecek derecede büyük bir kin duymasaydı,
yirmi sekiz yaşında altı ay hapiste yattıktan sonra tam idam edilecekken bir Rus Çarı tarafından son anda affedilmeseydi,
tıpkı annesi gibi veremli bir kadınla evlenip akabinde onu da erken kaybetmemiş olsaydı,
kumar borçlarını ödeyebilme uğruna normal bir insanın bir haftada okuyacağı kitabı üç günde yazmak zorunda kalmasaydı,
belki de en önemlisi epilepsi hastası olmayıp her an bir sara krizi geçirme ihtimalinin sırtına yüklediği yükten doğan stresle yaşamak zorunda kalmasaydı,
ne o yazdığı şeyleri yazabilecekti
ne de biz yazdığı şeyleri okuyabilecektik.
Belki de sayısız insan şu an olduğu gibi biri olamayacaktı onun yokluğunda.
En azından ben aynı ben olamayabilirdim, bunu biliyorum.
Acı bazı insanları güçlendiriyor, buna inanıyorum.
Kaynak: Facebook – Aykırı The System Klubü
