Önce arkadaşımdı…
Sonra patronum oldu…
1970 yılında başlayan dostluğa dün son noktayı koydu, Ertuğrul Akbay…
Nur içinde yatsın…
İnanılmaz bir gazeteciydi…
Onun için imkansız diye bir şey yoktu…
***
Moskova olimpiyatlarını izlemekle görevlendirilmişti…
Komünist rejimin kimseye göz açtırmadığı yıllar…
Moskova’dan İstanbul’a fotoğrafları göndermek, hele hele günlük göndermek mümkün değil…
Ama…
Akbay inanılmaz yakışıklı, 3 dili ana dili gibi konuşan adam..
İşe Sovyet Hava Yolları’nda çalışan bayan hosteslerle dostluk kurarak başlıyor.
Çektiği fotoğraflar bu hosteslere veriyor.
O hostesle batı kentlerine uçunca, İstanbul’a uçacak hostesleri buluyorlar, filmleri onlara teslim ediyorlar…
Ve Günaydın Gazetesi Olimpiyat fotoğraflarıyla bombayı patlatıyor…
***
Bir başka anı…
Cannes Film Festivali’ni izliyor…
Günün popüler aktörü Jean Paul Belmondo ile söyleşi yapacak…
Ama ne mümkün… bir türlü randevu alamıyor… Belmondo’nun menejerleri Türk gazeteci Akbay’ı küçümsüyorlar..
Festival sona eriyor. Balo gecesi…
Ertuğrul Akbay iki dirhem bir çekirdek baloda…
Belmondo ile görüşecek.
Ama adamın çevresinde koruma ordusunu aşmak mümkün değil…
Sonrasını onun ağzından dinleyelim:
– Aklıma erkekler tuvaletinde beklemek geldi… Nasıl olsa çişi gelecekti. Hemen tuvalete gittim beklemeye başladım. Bir saat kadar sonra Belmondo tuvalete geldi. Hemen kendimi tanıttım ve söyleşi için randevu istedim. Bana kaç saattir beni burada bekliyorsun diye sordu. “Bir sat oldu” diye cevapladım. Kahkahayı bastı
Koluma girdi tuvaletten birlikte konuşarak çıktık. Bizi o durumda gören menejeri az kalsın bayılacaktı…
***
Gazeteci olmak kolay değil…
Hele ki Akbay gibi olmak…
Nurlarda yat dostum… Seni özleyeceğim…
İnan Göksel
Ertuğrul Akbay
